کمپانی جیلی از سال ۱۹۸۶ فعالیت خود را شروع کرد و از سال ۲۰۰۲ وارد گود خودروسازی شد. این کمپانی در حال حاضر به عنوان یکی از ۴ خودروساز برتر چین شناخته می‌شود. همینطور در سال ۲۰۰۸ کمپانی جیلی قسمت عمده‌ای از سهام ولوو را خریداری کرد و با مالکیت این برند سوئدی، خود را در بازارهای جهانی هم مطرح کرد. امگرند از زیر مجموعه‌های کمپانی جیلی به‌شمار می‌رود که از سال ۲۰۰۹ به جیلی اضافه شده و خودروهای لوکس این کمپانی را شامل می‌شود.
امگرند EC7 بزرگ‌ترین سدان جیلی است. کمتر از ۲ سال از حضور EC7 در کشور می‌گذرد و با طراحی زیبا و لیست امکانات مناسب، در این مدت توانسته نظر متقاضیان زیادی را به طرف خود جلب کند. طراحی EC7 از تویوتا کرولا الهام گرفته شده و شباهت‌هایی هم به هیوندای آوانته دارد. جلو پنجره مشکی‌رنگ هماهنگی جالبی با کاسه تیره چراغ‌های جلو دارد و خطوط روی بدنه از هماهنگی خوبی با یکدیگر بهره می‌برند. ایرادی به نمای جانبی وارد نیست و پوشش کرومی دستگیره درها حس شیک بودن را القا می‌کند.
قسمت عقب نقطه اوج طراحی EC7 به‌شمار می‌رود و شباهت‌هایی با بنز کلاس S نسل قبل دارد. چراغ‌های متشکل از لامپ‌های LED و نوار کرومی بالای جای پلاک و برجستگی روی در صندوق عقب، همگی گواه این مدعا هستند. در طراحی EC7 روی ذات لوکس خودرو تصریح بیشتری شده و چاشنی اسپرت طراحی J5 را ندارد و حتی می‌توان گفت در بعضی نقاط نسبت به J5 ساده‌تر و بدوی‌تر هم هست.
با ورود به کابین با فضایی نسبتاً لوکس با کیفیت قابل قبول مواجه خواهید شد. اندازه فرمان نسبتاً بزرگ است و صندلی‌ها با چرم مصنوعی پوشانده شده‌اند. از نقاط قوت کابین EC7 نسبت به J5، می‌توان به تنظیم الکتریکی صندلی جلو و صفحه نمایشگر روی کنسول مرکزی جلو اشاره کرد. البته تنظیمات این صفحه نمایشگر و سیستم صوتی به سختی انجام می‌شود و گاهی اوقات، زبان این سیستم به طور خود به خود از انگلیسی به چینی تغییر پیدا می‌کند!
از نظر زیبایی بصری، قطعات دکوراتیو کابین یک رده پایین‌تر از J5 قرار می‌گیرند و کیفیت دکمه‌های تنظیم سیستم صوتی روی فرمان و دکمه‌های شیشه بالابر روی درها چنگی به دل نمی‌زند. جالب است که به جز دکمه‌های روی در راننده، دکمه‌های شیشه بالابر روی اکثر درها فاقد چراغ روشن شونده در شب هستند! صندلی‌های EC7 سفت است و نسبت به J5 از راحتی کمتری مواجه است.
فضای پا برای صندلی‌های جلو مناسب است، ولی فضای سر و پا در ردیف عقب، با توجه به ابعاد خودرو، محدود به نظر می‌رسد و افراد قدبلند را دچار مشکل می‌کند. یکی دیگر از برتری‌های EC7 نسبت به J5 در شمار ایربگ‌های نصب شده در کابین است. که علاوه بر ۲ ایربگ جلو، از ایربگ‌های جانبی و پرده‌ای هم بهره می‌برد. فراموش نکنید با یکی از ایمن‌ترین خودروهای چینی طرف هستید. EC7 نخستین خودروی چینی است که موفق به دریافت ۴ ستاره ایمنی از موسسه EURONCAP شده و همین علت راه ورود به بازارهای جهانی را برای EC7 گشوده است. یکی از نکات جالب ایمنی در EC7، باک ضد انفجار آن است که با چند لایه پلیمری پوشانده شده. در کل کیفیت مونتاژ و متریال کابین EC7 قابل قبول است، ولی از لحاظ طراحی کابین در مقابل J5 کم می‌آورد. این در حالی است که در بحث لیست امکانات، EC7 نسبت به J5 از برتری نسبی برخوردار است.
جیلی EC7 یک موتور ۴ سیلندر با ۱۶ سوپاپ به حجم ۱.۸ لیتری را در دل خود جای داده که بر اساس یکی از موتورهای تویوتا طراحی شده است. این موتور به سامانه زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها مجهز شده و قادر است ۱۳۷ اسب‌بخار قدرت و ۱۷۲ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. پیشرانه EC7 با مکث کوتاهی بعد از استارت روشن می‌شود. صدای موتور در طول حرکت زیاد است و عایق‌بندی نامناسب کابین موجب شده تا صدای موتور و چرخ‌ها به داخل کابین نفوذ کند.
با وجود موقعیت برابر موتور با J5، EC7 نسبت به J5 زمان بیشتری را برای رسیدن به شتاب ۱۰۰ کیلومتر طلب می‌کند. تعلیق در جلو از نوع مک فرسون و در عقب از نوع TRAILING ARM است. سیستم تعلیق عقب و تایرهای GITI با پهنای ۲۱۵ میلی‌متر، نقش ویژه‌ای در کوبش‌های داخل کابین دارند، ولی همین لاستیک‌های پهن، باعث افزایش هندلینگ و چسبندگی EC7 شده‌اند.
فرمان عملکرد مناسبی دارد، ولی انتقال تکان‌های مسیر به فرمان از دقت آن می‌کاهد. همینطور با وجود دیسک‌های خنک‌شونده در هر ۴ چرخ و سیستم ABS و EBD، ترمزهای EC7 چندان قوی نیستند و در ترمزگیری‌های شدید، علاوه بر دایو دماغه خودرو، صداهایی هم از چرخ‌ها شنیده می‌شود. گیربکس ۵ سرعته دستی EC7 عملکرد نرمی دارد ولی هنگام معکوس دادن شاهد افت محسوس پیشرانه هستیم. گیربکس اتوماتیک CVT هم از عملکرد نسبتاً مناسبی برخوردار است. در کل از نظر قابلیت‌های فنی و سواری، EC7 تا حدودی از هموطنش J5 کم می‌آورد و بیشتر یک خودرو خانوادگی و مناسب افراد میان‌سال است تا یک سدان چابک و جوان‌پسند.